Auto huren Namibië

Namibië is een boeiend land in het zuidwesten van Afrika. Het is er droog, warm en adembenemend mooi: unieke woestijnlandschappen en een rijke fauna. Bijzondere plantensoorten in Namibië zijn de kokerboom en de welwitschia. De eerste is een buiten proportie gegroeide aloë, een typisch Afrikaanse vetplant. De welwitschia is een vreemde plant die maar twee bladeren heeft en gemiddeld 500 jaar oud wordt, maar er zijn exemplaren van wel 2000 jaar oud. Dat verklaart de Afrikaanse naam: tweeblaarkanniedood. In Namibië leeft ook het grootste landdier ter wereld, de savanneolifant. Veel mensen kiezen voor een georganiseerde vakantie in Namibië, maar je beleeft pas echt onvergetelijke ervaringen als je een roadtrip met een huurauto maakt door dit uitgestrekte land.

Geschiedenis van Namibië

Rotsschilderingen getuigen van een vroege bewoning van het gebied dat tegenwoordig Namibië heet. De oudste schilderingen zijn bijna dertigduizend jaar oud. Vóór onze jaartelling werd het zuiden van Namibië bewoond door de San en Damara, nomadische stammen van jagers-verzamelaars. Rond het jaar nul vestigden de Nama en Khoikhoi zich in hetzelfde gebied langs de Oranjerivier, tegenwoordig de grens tussen Namibië en Zuid-Afrika.

In het noorden van het huidige Namibië en het zuiden van Angola leefden de Ovambo. Zij woonden op vaste plekken en bedreven landbouw en veeteelt. Ook maakten ze producten van metaal, zoals messen, die ze verhandelden met andere stammen. Zij behoren tot de Bantoe-volken, een verzamelnaam voor zo’n beetje alle stammen in centraal en zuidelijk Afrika die ongeveer dezelfde taal spreken. Alleen zijn er honderden verschillende Bantoe-talen.

In de zeventiende eeuw trokken volkeren vanuit het merengebied in Oost-Afrika naar Namibië. Ze vestigden zich eerst in het noordwesten (Kaokoveld), maar later trokken sommige stammen naar het zuiden. De Himba bleven achter in het noordwesten, waar ze nog steeds wonen.

In de negentiende eeuw trokken zogeheten Basters vanuit de Kaapkolonie (nu Zuid-Afrika) naar het noorden. Basters waren nakomelingen van Nederlandse mannelijke kolonisten en inlandse vrouwen.

De eerste Europeaan die in Namibië voet aan wal zette was de Portugees Diogo Cao. In 1485 stopte hij aan de kust (waar nu Walvisbaai ligt), richtte een kruis op en zette vervolgens zijn reis voort langs de kust van Afrika. De Namibwoestijn vormde een natuurlijke barrière waardoor alle expedities aan de kust strandden. Ook letterlijk, want eenmaal op het strand langs de noordelijke kust konden veel schepen niet meer terug. De bemanningen stierven van honger en dorst. Het heet daarom de Skelettenkust.

In 1793 legden Nederlandse kolonisten uit de Kaap beslag op Walvisbaai, aangezien dat de enige goede diepwaterhaven langs de Skelettenkust was. Enkele jaren later nam Groot-Brittannië de Kaapkolonie over en daarmee ook Walvisbaai. Net als de Nederlanders hadden de Britten alleen belang bij de haven en trokken niet ver het land binnen.

De kolonisten hadden dus niet veel belangstelling voor het land, maar de christelijke kerk vond het hoognodig de ‘wilde bevolking’ te bekeren. Zendelingen uit zowel Engeland als Duitsland trokken naar Namibië en stichtten er kerken. In 1883 kocht de Duitse koopman Lüderitz een stuk grond in het zuiden (de latere stad is naar hem genoemd). Een jaar later werd Afrika door Europese landen verdeeld en kreeg Duitsland een veel groter gebied in handen, met uitzondering van Walvisbaai dat Brits bleef.

De ontdekking van diamanten in Südwestafrika trok veel Duitsers naar de kolonie. Om de diamanten te winnen, werd veel land van de oorspronkelijke bewoners ingepikt. Dat zette kwaad bloed en het verzet tegen de Duitsers escaleerde in 1904 toen Herero‑ en Nama‑stammen onder leiding van de legendarische Hendrik Witbooi de Duitsers aanvielen. Pas nadat uit Duitsland versterkingen waren opgeroepen werden de opstandelingen verslagen. Daarbij vond tussen de 50 en 70% van de inlanders de dood. Daarom staat dit bekend als de Namibische genocide.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog bezette Zuid-Afrika de Duitse kolonie en kreeg die na de oorlog toegewezen als mandaatgebied. Na de Tweede Wereldoorlog annexeerde Zuid-Afrika het gebied. In Zuidwest-Afrika werden dezelfde apartheidswetten van kracht als in Zuid-Afrika en ook werden er ‘thuislanden’ ingesteld, waar de oorspronkelijk bevolking in reservaten moest leven.

Net als in andere Afrikaanse landen klonk in Zuidwest-Afrika de roep om onafhankelijkheid steeds luider. De South-West Africa People’s Organization (SWAPO) begon een guerrilla-oorlog tegen Zuid-Afrika. In 1988 trok Zuid-Afrika zich terug uit het gebied en twee jaar later werd Zuidwest-Afrika onafhankelijk onder de nieuwe naam Namibië. Pas in 1994, na het einde van het apartheidsregime in Zuid-Afrika, werd Walvisbaai aan Namibië overgedragen.

Samenleving en Cultuur

Van oudsher leven er in Namibië verschillende volken. De San vormen de oudste bevolkingsgroep. Ze worden ook wel met de term Bosjesmannen aangeduid. Kenmerkend voor deze mensen is hun voorliefde voor muziek en dans. Ook hebben ze een opmerkelijke mimiek. ‘San’ betekent buitenstaander. Die naam gebruikten hun rivalen, de Khoikhoi. De San geven daarom de voorkeur aan de naam Bosjesmannen.

In het zuiden wonen de Nama, die in het verleden ook wel Hottentotten werden genoemd. Ze woonden eerst dicht bij de Oranjerivier, maar zijn in de loop der tijd meer naar het noorden getrokken, omdat blanken de diamantmijnen in hun woongebied in bezit namen.

Ondanks de genocide van 1904 woont er in Namibië nog altijd een kleine groep Herero, die nauw verwant zijn aan de Himba. Ook hun talen, het Otjiherero en het Zemba, lijken sterk op elkaar. Beide volken zijn herders die leven met hun vee, zoals runderen en geiten.

De Damara bewoonden het gebied waarschijnlijk al voordat de Nama en Herero arriveerden. Oorspronkelijk komt deze bevolkingsgroep uit Zambia of Zimbabwe. Tegenwoordig wonen meer dan 100.000 Damara in Namibië.

In Rehoboth, zo’n 90 kilometer ten zuiden van Windhoek, wonen Basters. Ze stammen af van mannelijke Nederlanders die in de Kaapkolonie een kind verwekten bij Afrikaanse vrouwen. Vandaar de naam: een verbastering van ‘bastaard’. De Basters dragen die overigens met trots.

Het talrijkst zijn de Ovambo. Tegenwoordig behoort bijna de helft van de inwoners van Namibië tot een van de Ovambostammen, waarvan er acht zijn. Die substammen hebben alle een eigen koning en taal, maar die talen lijken wel sterk op elkaar en worden daarom samen Ovambo genoemd.

De (blanke) nazaten van Afrikaners, Duitsers, Britten en Portugezen maken nog slechts zo’n 5% uit van de bevolking.

Namibië heeft Engels als officiële taal, hoewel dit maar voor een heel klein deel van de bevolking de moedertaal is. De meest gesproken taal is het Ovambo, vooral in het noorden van het land.

Staatsinrichting en Bestuur

Namibië is een parlementaire democratie met als staatshoofd een president, die ook regeringsleider is. Die president wordt iedere vijf jaar door het volk verkozen. Het parlement van Namibië bestaat uit twee kamers. Het lagerhuis (National Assembly) heeft 104 leden; 96 worden rechtstreeks verkozen, 8 worden aangewezen door de president. De 42 leden van het hogerhuis (National Council) worden gekozen door de regionale raden, eveneens voor een periode van vijf jaar. De 14 regio’s waarin Namibië is verdeeld, kiezen elk 3 leden in dat hogerhuis. Als de National Council kritiek heeft op een voorgestelde wet, moet de Assembly die in overweging nemen. Maar een twee derde meerderheid in het lagerhuis kan de bezwaren van het hogerhuis alsnog terzijde schuiven.

Economie

Namibië heeft een bloeiende economie, niet in de laatste plaats dankzij overvloedige natuurlijke hulpbronnen. Het bekendst zijn diamanten van de hoogste kwaliteit en uranium, maar het land produceert ook onder meer goud, koper, lood, tin, wolfraam, marmer en zink. Onder de Atlantische Zee voor de kust zijn olie‑ en gasvelden ontdekt.

Door het gedeelde verleden is Zuid-Afrika de belangrijkste handelspartner. Namibië probeert meer handelsbetrekkingen aan te knopen met andere landen in zuidelijk Afrika. Zo is de haven van Walvisbaai sterk uitgebreid om te dienen als een logistiek knooppunt voor landen in de regio die niet aan zee liggen. Visserij en de visverwerkende industrie aan de kust vormen ook een belangrijk onderdeel van de Namibische economie.

Sinds de onafhankelijkheid trekt het land een groeiend aantal toeristen en die leveren een belangrijke bijdrage. Bijna 20% van de werkgelegenheid is gerelateerd aan het toerisme. Het land is een topbestemming in Afrika en staat bekend om zijn ecotoerisme.

De inkomensverschillen in Namibië zijn groot. Op het platteland is veel armoede. Landbouw op kleine akkertjes is grotendeels zelfvoorzienend. Grotere landbouwakkers zijn in het bezit van slechts enkele boerenbedrijven.

Geografie en Klimaat

Namibië ligt aan de westkust van zuidelijk Afrika, aan de Atlantische Oceaan. Het land grenst in het noorden aan Angola. Het uiterste noordoosten is een smalle strook van 450 kilometer die veel verder naar het oosten strekt dan de rest van het land. Deze Caprivistrook reikt tot aan de Zambezi-rivier, die de grens vormt met Zambia. In die rivier heeft Namibië nét geen vierlandenpunt: het grenst daar net voor de brug over de rivier aan Zambia en Botswana, maar net niet aan Zimbabwe: de grens van dat land ligt 135 meter verder, aan de andere kant van de brug. In het zuidoosten en zuiden grenst Namibië aan Zuid-Afrika. In het zuiden wordt die grens gevormd door de Oranjerivier.

De Namibwoestijn ligt langs de kust en bestaat uit zand en rotsen. Iets meer landinwaarts lopen bergketens van noord naar zuid. Het hoogste punt is de Brandberg (2573m), die zo genoemd wordt vanwege de rode gloed bij zonsondergang. Het grootste deel van Namibië bestaat uit de Kalahari op 1200 tot 1600 meter boven zeeniveau. Hoewel dit vaak aangeduid wordt als woestijn zijn er ook grote gedeeltes steppe en savanne met geelbruine begroeiing, afgewisseld door aloë en cactussen. Echte bomen komen bijna alleen voor in het uiterste noorden, waar rivieren grote delen van de grens vormen, en in het Etosha National Park, het leefgebied van onder meer olifanten, neushoorns, leeuwen en luipaarden.

Namibië is een van de dunst bevolkte landen ter wereld: in 2023 woonden er ruim 3 miljoen mensen op een oppervlakte van 824.268 vierkante kilometer, oftewel nog geen vier inwoners per km². Het dichtst bevolkt is – niet verrassend – de hoofdstad en omliggende regio, gevolgd door de regio’s Ohangwena en Omusati tegen de grens met Angola.

Het is in Namibië niet zo warm als je misschien zou verwachten. Dat komt doordat het grootste deel van het land hoog ligt, waardoor de temperatuur wordt getemperd. De neerslag varieert: in het westen valt bijna nooit regen, in de Caprivistrook in het noordoosten zo’n 600 mm per jaar. De gemiddelde temperatuur overdag in Windhoek varieert van 20°C in de wintermaanden (juni, juli en augustus) tot 30°C in de zomer.

Verkeer en Infrastructuur Namibië

Ondanks de grote afstanden in Namibië verplaatsen de meeste mensen zich over land en niet door de lucht. Het land heeft een uitstekend wegennet dat voor een groot deel is geasfalteerd. De zogeheten trunk roads verbinden alle plaatsen van enige betekenis. Deze wegen hebben een B-nummer, waarvan de belangrijkste de B1 is. Die weg loopt dwars door het land, vanaf de grens met Zuid-Afrika in het zuiden via de hoofdstad Windhoek naar de grens met Angola in het noorden. De B1 heeft diverse aftakkingen naar het westen en oosten. Bij de hoofdstad Windhoek is de B1 uitgebouwd tot snelweg en heeft daar de aanduiding A1. Er zijn nog twee andere (hele korte) snelwegen: van de internationale luchthaven naar de hoofdstad en tussen Walvisbaai en Swakopmund aan de kust. Secundaire routes (wegen aangeduid met C of MR) zijn onverharde gravelwegen, die goed begaanbaar zijn met een gewone personenauto. Als je een auto huurt in Namibië hoeft dat dus niet per se een 4×4 te zijn. Wel raden we je aan een auto te huren met een goede bodemvrijheid, die dus hoog op de wielen staat. Daarmee rijd je comfortabeler en gemakkelijker over de lange gravelwegen.

Een erfenis van de Zuid-Afrikaanse kolonisatie is dat het verkeer in Namibië links rijdt. Daar wen je snel aan, zeker als je onze tips hebt gelezen over het rijden aan de ‘verkeerde kant’ van de weg. Als je gewend bent aan een handgeschakelde auto, kun je overwegen in Namibië een automaat te huren, zodat je niet meer hoeft te bedenken met welke hand je ook weer moet schakelen.

De maximumsnelheden in Namibië zijn: 60 km/u in de bebouwde kom en 120 km/u op verharde wegen buiten de bebouwde kom. Op gravelwegen geldt maximaal 100 km/u, maar we raden je aan om met je huurauto op die wegen een lagere snelheid aan te houden.

Vliegvelden

Namibië heeft twee internationale vliegvelden. De belangrijkste is Hosea Kutako International Airport, ruim 40 kilometer ten oosten van de hoofdstad Windhoek. De tweede luchthaven van het land ligt aan de kust: Walvis Bay Airport. Er zijn veel regionale vliegvelden, waar kleinere vliegtuigjes op vliegen, vaak in de buurt van populaire safariparken. Binnenlandse vluchten zijn er ook van het kleinere Eros Airport bij Windhoek naar Lüderitz en Ondangwa.

Er is een goed aanbod van huurauto’s op de grotere luchthavens van Namibië, maar het huren van een auto voor een vakantie in het land wordt steeds populairder. We raden je daarom aan ruim van tevoren een huurauto online te reserveren. Je bent dan bovendien goedkoper uit dan wanneer je wacht tot je in Namibië bent aangekomen.

Openbaar Vervoer

Er is geen passagiersvervoer over het spoor in Namibië. Minibusjes rijden tussen de grotere plaatsen in het land. Ze vertrekken als ze vol zijn en een zitplaats is in de regel aan de krappe kant. Op drukke routes zijn ook minibusjes te huur voor een privéshuttle. In zo’n busje zit je comfortabeler dan in een gedeeld minibusje en ze rijden onder meer tussen Windhoek, Swakopmund, Ondangwa, Oshakati en Walvisbaai. Lijndiensten met grotere bussen zijn er ook, maar die rijden slechts op enkele dagen van de week. Er rijden internationale bussen tussen Windhoek en de Zuid-Afrikaanse steden Kaapstad en Johannesburg.

Lijnbussen en minibusjes rijden alleen tussen de grotere bevolkingscentra. En waarom ben je in Namibië? Precies, om te genieten van de natuur en wilde dieren te spotten. Een huurauto is dan ook hét middel van vervoer als je een onvergetelijke vakantie wilt beleven.

Eten en Drinken

Een populaire delicatesse is de mopane rups, die leeft in de gelijknamige boom of struik. De boom groeit in het noorden van Namibië, waar de Ovambo de rups omagungu noemen en die gefrituurd eten met maïspap. Een snack die je bij veel straatstalletjes kunt kopen is kapane, gegrilde stukjes rundvlees, vaak behoorlijk pittig. Geitenvlees wordt veel gegeten, gestoofd of gegrild. Je krijgt de prijs pas te horen als je hebt gekozen welke stukjes je wilt eten, want je betaalt per stuk.

In de kustplaatsen kun je volop vis eten. Lokale specialiteiten zijn kingklip, tong en heek. In restaurants kun je kiezen voor line fish of angel fish. Dat zijn geen soorten, maar wat er die dag gevangen is. Vraag dus welke vis beschikbaar is, voordat je bestelt. Je kunt er wel zeker van zijn dat die vis heel vers is!

De vele groepen die in Namibië wonen, hebben allemaal hun eigen kookkunst en speciale ingrediënten. Groenten die vaak in het eten worden verwerkt zijn pompoen, paprika en ui. Door de geschiedenis van het land zijn er veel invloeden van buitenaf. Zo hebben de Duitsers zoete lekkernijen (Schwarzwälderkirschtorte) en vleeswaren (Bratwurst) meegebracht. Braadworsten worden in oktober volop verorberd tijdens de Oktoberfesten, samen met veel bier en wijn.

Naast eetgewoonten hebben de Duitsers brouwerijen naar Namibië gebracht. Die bestaan nog steeds, maar vallen nu onder één Namibisch bedrijf dat het populairste bier van het land brouwt, Windhoek Lager. Lokale bieren zijn onder meer mahango, tambo en mushokolo. Typische Namibische dranken zijn walende en mataku. Het eerste is een naar wodka smakend palmdestillaat. Wie mataku te pakken heeft, drinkt heuse watermeloenwijn.

Roadtrips met een huurauto in Namibië

Namibië is een land van verbazingwekkende natuurlijke schoonheid. Om het land echt te kunnen waarderen, moet je een rondreis maken met een huurauto. Dan kun je volop genieten van de woestijnen, bergen, dorpen en al het andere dat Namibië te bieden heeft.

In de meer dan twintig natuurparken vind je een unieke variatie aan landschappen, flora en fauna. In het Etosha National Park kun je vier van de ’Big Five’ diersoorten spotten: olifant, neushoorn, leeuw en luipaard. De vijfde, de buffel, leeft in de Caprivistrook. In de zuidelijke steppen en savannen leven ook olifanten en leeuwen, maar daarnaast kun je er onder meer giraffen, spiesbokken en zebra’s spotten in hun natuurlijke leefomgeving. Niet ver van de grens met Zuid-Afrika heeft de Fish River diepe ravijnen uitgesleten. De zandduinen van Sossusvlei (de hoogste ter wereld) zijn ook adembenemend. En wat dacht je van zeekajakken voor de kust van Walvisbaai of Lüderitz? De Namibische regering doet er veel aan om de unieke natuur van het land te beschermen. Het is het enige land ter wereld dat natuurbehoud in de grondwet heeft opgenomen.

We hebben hier lang nog niet alles vermeld wat je in Namibië kunt bewonderen, maar om zo veel mogelijk te zien kun je het beste een auto huren. Je kunt helemaal in je eigen tempo door het land reizen en stoppen waar je maar wilt. En geloof ons, je zult je huurauto vaak even stil zetten omdat je weer een prachtig uitzicht hebt of opeens een karakteristiek dorpje binnenrijdt.

Accommodatie

De prijzen van accommodaties in Namibië draaien om drie dingen: locatie, locatie en locatie. In of vlak bij populaire bezienswaardigheden als het Etosha National Park of Sossusvlei zijn lodges en andere accommodatie veel duurder dan een stuk daar vandaan. En daar komt die huurauto weer goed van pas, want omdat je eigen vervoer hebt hoef je niet heel dicht bij een attractie te overnachten.

Campings zijn een goed alternatief voor lodges. Ook kun je overnachten in zogeheten guest farms, een perfecte uitvalsbasis om met je huurauto nabijgelegen natuurwonderen te verkennen. De prijzen variëren sterk, afhankelijk van de voorzieningen en de locatie.

Of je nu kiest voor een luxueuze lodge of een eenvoudiger farm, deze accommodaties hebben vaak maar een beperkt aantal kamers. Daarom raden we je aan die, net als je huurauto, van tevoren te reserveren. De populairste accommodaties zijn soms al maanden van tevoren volgeboekt.

Tijdzone

Sinds 2017 geldt in Namibië de Centraal-Afrikaanse Tijd (CAT) die twee uur voorloopt op de internationale standaardtijd (UTC+2).

Externe Bronnen

Voor meer informatie over Namibië raden wij je, naast zoeken met Google, de volgende bronnen aan:

• Wikipedia, Namibië
• Toeristische informatie Namibië (Engels)